De Oude Toren
De Oude Toren is een middeleeuwse kerktoren bij Oostelbeers in de gemeente Oirschot in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De toren staat midden in de velden op zo’n 700 meter buiten de dorpskom omgeven door een bosschage en een schutterswei.
RV; Oirschot Oude Toren bij Oostelbeers 5.JPG © 2015 Bas Hehemann VVV Oirschot
In 1207 wordt de kerk van Oostelbeers voor het eerst genoemd. Vanaf dit jaar was het patronaatsrecht in het bezit van de Abdij van Tongerlo. De kerk was enkel een kwartkerk die aan de Heilige Andreas was gewijd.
In de periode 1300-1350 werd er een nieuwe kerktoren gebouwd tegen de bestaande kerk. Deze toren staat er anno 2012 nog.
In de 15e eeuw werd de kerk vergroot en kreeg de toren er een geleding bij. Hierbij werden de galmgaten van de derde geleding dichtgemetseld. Schuurkerk.
Vanaf 1648 werd de kerk verwaarloosd met de protestantse overheersing ten gevolge van de Vrede van Münster. Omdat de kerk was ingepikt betrokken de Katholieken in 1672 een schuurkerk.
In 1798 was de kerk in zodanig slechte staat en ver van de dorpskern gelegen, dat de inwoners van Oostelbeers de kerk niet meer wilden gebruiken. De Protestanten waren met te weinigen om de kerk te onderhouden en toen de Katholieken tegen het einde van de 18e eeuw hun kerk weer terugkregen, bleven ze hun schuurkerk gebruiken.
Restauratie.
In de 2e helft van de 19e eeuw is het gebouw ingestort, terwijl de toren is blijven staan.
In 1968 is de kerktoren gerestaureerd, maar kreeg daarbij geen spits meer toegevoegd.
De toren is zonder steunberen opgetrokken in baksteen, heeft vier geledingen en wordt gedekt door een tentdak. De vier geledingen worden van elkaar gescheiden door natuurstenen waterlijsten. In de tweede geleding bevinden zich aan iedere zijde drie met een rondboogfries afgezette langwerpige spaarvelden, behalve aan de oostzijde. In de derde geleding bevinden aan iedere zijde twee dichtgemetselde spitsboogvormige galmgaten. In de vierde geleding bevinden zich aan iedere zijde twee spitsboogvormige spaarnissen met daarin per spaarnis twee gekoppelde spitsboogvormige galmgaten.
Het kerkgebouw zelf lag aan de oostzijde van de toren. In de torenmuur is nog duidelijk de aansluiting op het schip te zien. Tevens zijn er nog fundamenten zichtbaar.